The document „The Mass Extermination of Jews in German-Occupied Poland” was originally published by the Polish Ministry of Foreign Affairs in December 1942. 

It was one of the earliest official reports alerting the Allied governments and the public to the ongoing Holocaust. 

The note,  addressed to the United Nations governments, detailed Nazi atrocities, including mass executions, deportations, and the systematic extermination of Jews in Poland. It was based on reports smuggled out by the Polish Underground State and eyewitness accounts.

The document, published by the Polish Ministry of Foreign Affairs and addressed to the governments of the United Nations (the Allied powers), consists of multiple sections detailing the Nazi atrocities committed against Jews in occupied Poland.

The Polish government-in-exile, based in London, formally informs the world of the systematic extermination of Jews by Nazi Germany.  The report emphasizes that Poland, under German occupation, is witnessing unprecedented crimes.  

A call to action is made for immediate intervention.  The report presents detailed descriptions of mass executions, deportations, and the use of gas chambers.

It cites testimonies from Polish Underground sources, including resistance fighters and escapees from ghettos and concentration camps.  Specific locations such as Bełżec, Sobibór, Treblinka, and Auschwitz are mentioned as extermination centres.

Additionally, the Report describes the dire conditions within the Warsaw Ghetto, where starvation, disease, and mass deportations were leading to the systematic destruction of the Jewish population.

It also reports on the liquidation of other ghettos across Poland.

The Role of the Polish Underground State is clearly explained in the report.   It describes efforts by Polish resistance groups and civilians to help Jewish populations, despite the extreme risk (death penalty for aiding Jews).

The report highlights the work of Polish organizations, like Żegota (the Council for Aid to Jews), who were instrumental in saving Jews.  

This important document urges the Allied governments to take immediate measures to halt the Holocaust, including military intervention and stronger diplomatic pressure on Germany.  It also calls for punishment of those responsible for war crimes.

This document was one of the first official government reports to inform the world about the Nazi plan for the Final Solution.

It was based on intelligence provided by the Polish Underground and Jan Karski, who personally met with Allied leaders to describe Nazi crimes.

Despite the shocking details, the Allied response was limited.  They simply could not react to it.   While the United Nations issued a formal condemnation on December 17, 1942, there was little concrete action taken to stop the genocide.

The lack of military intervention or special efforts to rescue Jews remains a subject of historical debate.   After the war, documents like this played a role in Nuremberg Trials and efforts to hold Nazi leaders accountable.

The report also highlighted the involvement of Polish citizens and organizations in aiding Jews, at great personal risk.

The document “The Mass Extermination of Jews in German-Occupied Poland” of December 10, 1942 is often called the “Raczyński Note” because it was officially presented to the Allied governments by Edward Raczyński, then Minister of Foreign Affairs of the Polish Government in Exile.

We had the honor of meeting Countess Katarzyna Raczyńska in person in London. Katarzyna Raczyńska is the daughter of Count Edward Bernard Raczyński (Nałęcz coat of arms), a Polish diplomat, politician and writer, President of the Republic of Poland in exile in the years 1979-1986 and Cecylia Raczyńska, who was also the godmother of ORP Błyskawica. And on the occasion of this visit, we received her autograph on a very important document – a diplomatic note from her father, Count Raczyński on the German crimes of the Holocaust, which the Germans committed in occupied Poland during World War II.

Edward Raczyński, as the head of Polish diplomacy in London, officially presented the document to the Allied governments. The note was a formal diplomatic act of the Polish Government in Exile, intended to warn the world about the extermination of Jews.

After its publication, on December 17, 1942, the governments of the USA, Great Britain and the USSR issued a joint declaration condemning the Holocaust.

It was one of the first official recognitions by the Allies that the Germans were systematically exterminating Jews.

Despite this, the Allied response was limited – no specific actions were taken to stop the extermination, which remains a subject of historical debate to this day.

The Special 2019 Edition was likely a commemorative reprint issued to mark the 75th anniversary of the liberation of Auschwitz (1945-2019) or another Holocaust-related anniversary. It serves as a historical reminder of the efforts made to alert the world about German crimes.

Text and Pictures : Iwona Golińska

PL. 

„Masowa eksterminacja Żydów w okupowanej przez Niemcy Polsce” – najwcześniejszy oficjalny raport wydany przez Polskę, ostrzegający rządy państw alianckich i opinię publiczną o trwającym Holokauście.

Dokument „The Mass Extermination of Jews in German-Occupied Poland”  został pierwotnie opublikowany przez polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych w grudniu 1942 r. Był to jeden z pierwszych oficjalnych raportów ostrzegających rządy alianckie i opinię publiczną o trwającym Holokauście. Notatka skierowana do rządów Organizacji Narodów Zjednoczonych szczegółowo opisywała nazistowskie okrucieństwa, w tym masowe egzekucje, deportacje i systematyczną eksterminację Żydów w Polsce. Opierała się na raportach przemycanych przez Polskie Państwo Podziemne i relacjach naocznych świadków.

Dokument, opublikowany przez polskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych i skierowany do rządów Organizacji Narodów Zjednoczonych (państw alianckich), składa się z wielu sekcji szczegółowo opisujących nazistowskie okrucieństwa popełnione na Żydach w okupowanej Polsce. 

Polski rząd na uchodźstwie z siedzibą w Londynie formalnie informuje świat o systematycznej eksterminacji Żydów przez nazistowskie Niemcy. Raport podkreśla, że ​​Polska, pod okupacją niemiecką, jest świadkiem bezprecedensowych zbrodni. Wezwano do natychmiastowej interwencji.

Raport przedstawia szczegółowe opisy masowych egzekucji, deportacji i stosowania komór gazowych.

Cytuje zeznania z polskich źródeł podziemnych, w tym bojowników ruchu oporu i uciekinierów z gett i obozów koncentracyjnych. Jako ośrodki zagłady wymieniono konkretne miejsca, takie jak Bełżec, Sobibór, Treblinka i Auschwitz.

Dodatkowo Raport opisuje tragiczne warunki w getcie warszawskim, gdzie głód, choroby i masowe deportacje doprowadziły do ​​systematycznej zagłady ludności żydowskiej.

Raport informuje również o likwidacji innych gett w całej Polsce.

Rola Polskiego Państwa Podziemnego jest jasno wyjaśniona w raporcie. Opisuje on wysiłki polskich grup oporu i cywilów, aby pomóc ludności żydowskiej, pomimo skrajnego ryzyka (kara śmierci za pomoc Żydom).

Raport podkreśla pracę organizacji takich jak Żegota (Rada Pomocy Żydom).

Ten ważny dokument wzywa rządy alianckie do podjęcia natychmiastowych działań w celu powstrzymania Holokaustu, w tym interwencji wojskowej i silniejszej presji dyplomatycznej na Niemcy. Wzywa również do ukarania osób odpowiedzialnych za zbrodnie wojenne.

Dokument ten był jednym z pierwszych oficjalnych raportów rządowych, które informowały świat o nazistowskim planie ostatecznego rozwiązania.

Opierał się na informacjach wywiadowczych dostarczonych przez Polskie Podziemie i Jana Karskiego, który osobiście spotkał się z przywódcami alianckimi, aby opisać zbrodnie nazistowskie.

Pomimo szokujących szczegółów, odpowiedź aliantów była ograniczona. Chociaż Organizacja Narodów Zjednoczonych wydała formalne potępienie 17 grudnia 1942 r., podjęto niewiele konkretnych działań, aby powstrzymać ludobójstwo.

Brak interwencji wojskowej lub specjalnych wysiłków na rzecz ratowania Żydów pozostaje przedmiotem debaty historycznej. Po wojnie dokumenty takie jak ten odegrały rolę w procesach norymberskich i wysiłkach na rzecz pociągnięcia przywódców nazistowskich do odpowiedzialności.

Raport podkreślił również zaangażowanie obywateli i organizacji polskich w pomoc Żydom, przynosząc duże ryzyko osobiste.

Dokument “The Mass Extermination of Jews in German-Occupied Poland” z 10 grudnia 1942 r. jest często nazywany “Notą Raczyńskiego”, ponieważ został oficjalnie przedstawiony rządom państw alianckich przez Edwarda Raczyńskiego, ówczesnego ministra spraw zagranicznych Rządu RP na uchodźstwie.

Mieliśmy zaszczyt osobiście spotkać hrabinę Katarzynę Raczyńską w Londynie. Katarzyna Raczyńska to córka hrabiego Edwarda Bernarda Raczyńskiego (herbu Nałęcz), polskiego dyplomaty, polityka i pisarza, prezydenta RP na uchodźstwie w latach 1979–1986 oraz Cecylii Raczyńskiej, który była również matką chrzestną ORP Błyskawicy. A przy okazji tej wizyty otrzymaliśmy jej autograf na bardzo ważnym dokumencie – nocie dyplomatycznej jej ojca, hrabiego Raczyńskiego na temat niemieckich zbrodni holocaustu której Niemcy dopuścili się na terenie okupowanej Polski podczas II Wojny.

Edward Raczyński, jako szef polskiej dyplomacji w Londynie, oficjalnie przekazał dokument rządom sprzymierzonym.  Nota była formalnym aktem dyplomatycznym Rządu RP na uchodźstwie, mającym na celu ostrzeżenie świata o zagładzie Żydów.

Po jej publikacji, 17 grudnia 1942 r., rządy USA, Wielkiej Brytanii i ZSRR wydały wspólną deklarację potępiającą Holokaust.

Było to jedno z pierwszych oficjalnych uznań przez aliantów, że Niemcy prowadzą systematyczną zagładę Żydów.

Mimo tego, reakcja aliantów była ograniczona – nie podjęto konkretnych działań, aby zatrzymać eksterminację, co do dziś pozostaje przedmiotem historycznych debat.

Specjalne wydanie z 2019 r. było prawdopodobnie pamiątkowym przedrukiem wydanym z okazji 75. rocznicy wyzwolenia Auschwitz (1945–2019) lub innej rocznicy związanej z Holokaustem. Służy jako historyczne przypomnienie wysiłków podejmowanych w celu ostrzeżenia świata o zbrodniach nazistowskich.

Tekst i zdjęcia : Iwona Golińska