On March 8, International Women’s Day, we take a moment to honor the legacy and contributions of extraordinary women who have shaped Polish wartime history. Today, we introduce the most famous women whose courage, resilience, and patriotism continue to inspire generations.

Throughout Poland’s tumultuous history, many women have played pivotal roles in its struggles for freedom and survival. From resisting invaders to leading underground movements, these remarkable figures have demonstrated extraordinary bravery, resilience, and intelligence. Some of the most influential women in Polish wartime history we will focus on in this article include:  Queen Jadwiga, Emilia Plater, Maria Skłodowska-Curie, Irena Sendler, Jadwiga Piłsudska, and Danuta “Inka” Siedzikówna.

Queen Jadwiga: A Monarch and Defender of Poland


Jadwiga  1373 or 1374 – 17 July 1399), also known as Hedwig (from German) and in Hungarian Hedvig, was the first woman to be crowned as monarch of the Kingdom of Poland She reigned from 16 October 1384 until her death. Born in Buda, she was the youngest daughter of Louis I of Hungary and Poland, and his wife, Elizabeth of Bosnia.

Queen Jadwiga (1373/4–1399) was the first female monarch of Poland and played a crucial role in shaping the country’s medieval history. Though primarily known for her diplomatic efforts, she actively worked to strengthen Poland’s defenses against foreign threats, particularly from the Teutonic Order. By marrying Jogaila of Lithuania, she secured the Polish-Lithuanian Union, which later became one of the most powerful entities in Europe. Jadwiga also supported military campaigns and contributed to the Christianization and unification of Lithuania. Her legacy as both a ruler and a protector of Poland remains deeply revered, and she was canonized as a saint in 1997.

Emilia Plater: The Heroine of the November Uprising

Countess Emilia Broel-Plater (Lithuanian: Emilija Pliaterytė; 13 November 1806 – 23 December 1831) was a Polish–Lithuanian noblewoman and revolutionary from the lands of the partitioned Polish–Lithuanian Commonwealth. Raised in a patriotic tradition in Līksna near Daugavpils, she fought in the November Uprising of 1830–1831 against the Russian Empire. She raised a small unit, participated in several engagements in present-day Lithuania, and received the rank of captain in the Polish insurgent forces. When the main forces under the General Dezydery Chłapowski decided to cease fighting and cross into Prussia, Plater vowed to continue the fight and wanted to cross into Poland where the uprising was still ongoing. However, she fell ill and died.

Emilia Plater (1806–1831) was a noblewoman and military leader who became a symbol of female courage during the November Uprising against Russian rule in 1830–1831. Inspired by Polish nationalist movements, she organized and commanded her own unit, fighting valiantly against Russian forces. Despite societal expectations that limited women’s roles in combat, Plater defied norms and proved that patriotism and bravery know no gender. Although she died before the uprising concluded, her legacy as a national heroine endures, immortalized in art and literature.

Maria Skłodowska-Curie: A Scientist in Service of War

Maria Salomea Skłodowska-Curie (7 November 1867 – 4 July 1934), known simply as Marie Curie, was a Polish physicist and chemist who conducted pioneering research on radioactivity. She was the first woman to win a Nobel Prize, the first person to win a Nobel Prize twice, and the only person to win a Nobel Prize in two scientific fields. Her husband, Pierre Curie, was a co-winner of her first Nobel Prize, making them the first married couple to win the Nobel Prize and launching the Curie family legacy of five Nobel Prizes. She was, in 1906, the first woman to become a professor at the University of Paris.

While Maria Skłodowska-Curie (1867–1934) is best known for her groundbreaking scientific discoveries, her contributions during World War I were equally significant. She developed mobile X-ray units, affectionately known as “Little Curies,” which were deployed to the front lines to assist in diagnosing battlefield injuries. By personally training medical staff in radiology, she helped save countless lives. Curie’s wartime service, combined with her scientific achievements, solidified her reputation as one of Poland’s most remarkable women.

Irena Sendler: The Guardian of Jewish Children

Irena Stanisława Sendler (née Krzyżanowska), also referred to as Irena Sendlerowa in Poland, nom de guerre Jolanta (15 February 1910 – 12 May 2008), was a Polish humanitarian, social worker, and nurse who served in the Polish Underground Resistance during World War II in German-occupied Warsaw. From October 1943 she was head of the children’s section of Żegota, the Polish Council to Aid Jews (Polish: Rada Pomocy Żydom).

During World War II, Irena Sendler (1910–2008) risked her life to rescue approximately 2,500 Jewish children from the Warsaw Ghetto. As a member of the underground organization Żegota, she and her network smuggled children out through sewers, hidden compartments, and false identities, placing them in orphanages, convents, and safe Polish families. Arrested and tortured by the Gestapo in 1943, she refused to reveal the identities of those who had assisted her. Today, Sendler is celebrated as one of Poland’s greatest wartime figures and honored as a Righteous Among the Nations.

Jadwiga Piłsudska: The Aviator of the Resistance

Jadwiga Piłsudska-Jaraczewska (28 February 1920 – 16 November 2014) was a Polish pilot who served in the Air Transport Auxiliary during the Second World War. She was one of two daughters of Józef Piłsudski.

Jadwiga Piłsudska (1920–2014), daughter of Marshal Józef Piłsudski, was a distinguished aviator who served in the Polish Air Force during World War II. After fleeing Poland following the German invasion, she joined the British Air Transport Auxiliary (ATA), where she ferried military aircraft to frontline airfields. Her contributions symbolized the critical role women played in aviation and the broader resistance movement. Despite her privileged background, Piłsudska actively engaged in the fight against tyranny and remained dedicated to the cause of Polish independence throughout her life.

Danuta “Inka” Siedzikówna: A Young Heroine of the Anti-Communist Resistance

Danuta Helena Siedzikówna (nom de guerre: Inka; underground name: Danuta Obuchowicz; 3 September 1928 – 28 August 1946) was a Polish medical orderly in the 4th Squadron of the 5th Wilno Brigade of the Home Army. In 1946 she served with the Brigade’s 1st Squadron in Poland’s Pomerania region. Considered a national heroine, she was captured, tortured and sentenced to death at the age of 17 by the communist authorities.

Danuta Siedzikówna (1928–1946), known by her codename “Inka,” was a teenage nurse and soldier in the Polish anti-communist resistance after World War II. As a member of the underground group known as the “Cursed Soldiers,” she provided essential medical aid to fighters opposing Soviet control over Poland. Captured by communist authorities, she was interrogated and sentenced to death at just 17 years old. Before her execution, she resolutely declared, “I acted as I should have.” Inka’s sacrifice remains a potent symbol of Poland’s enduring struggle against oppression.

Polish history is rich with stories of women who stood firm in the face of war, oppression, and adversity. From the monarchial leadership of Queen Jadwiga to the battlefield heroics of Emilia Plater, the scientific contributions of Maria Skłodowska-Curie, the humanitarian efforts of Irena Sendler, the aerial bravery of Jadwiga Piłsudska, and the youthful sacrifice of Danuta “Inka” Siedzikówna, these women defied expectations and made invaluable contributions to their nation. Their legacies continue to inspire generations of Poles and remind the world of the resilience and indomitable spirit of women in times of conflict.

Happy International Women’s Day!

Tekst: Iwona Golińska

Zdjęcia: Wikipedia

Pl.

Najsłynniejsze kobiety w historii wojennej Polski

8 marca, w Międzynarodowy Dzień Kobiet, poświęcamy chwilę, aby uczcić dziedzictwo i wkład niezwykłych kobiet, które ukształtowały polską historię wojenną. Dzisiaj przedstawiamy najsłynniejsze kobiety, których odwaga, odporność i patriotyzm nadal inspirują pokolenia.

W burzliwej historii Polski wiele kobiet odegrało kluczową rolę w jej walce o wolność i przetrwanie. Od stawiania oporu najeźdźcom po przewodzenie ruchom podziemnym, te niezwykłe postacie wykazały się niezwykłą odwagą, odpornością i inteligencją. W tym artykule przedstawiamy niektóre z najbardziej wpływowych kobiet w historii wojennej Polski: królową Jadwigę, Emilię Plater, Marię Skłodowską-Curie, Irenę Sendler, Jadwigę Piłsudską i Danutę „Inkę” Siedzikównę.

Królowa Jadwiga: Monarcha i Obrończyni Polski

Jadwiga (1373 lub 1374 – 17 lipca 1399), znana również jako Hedwig (z niemieckiego), a po węgiersku Hedvig, była pierwszą kobietą koronowaną na monarchinię Królestwa Polskiego. Panowała od 16 października 1384 do swojej śmierci. Urodziła się w Budzie, była najmłodszą córką Ludwika I Węgierskiego i Polskiego oraz jego żony, Elżbiety Bośniackiej.

Królowa Jadwiga (1373/4–1399) była pierwszą kobietą-monarchą Polski i odegrała kluczową rolę w kształtowaniu średniowiecznej historii kraju. Choć znana była przede wszystkim ze swoich wysiłków dyplomatycznych, aktywnie działała na rzecz wzmocnienia obrony Polski przed zagrożeniami zewnętrznymi, szczególnie ze strony Zakonu Krzyżackiego. Poślubiając Jagiełłę z Litwy, zapewniła sobie Unię Polsko-Litewską, która później stała się jedną z najpotężniejszych jednostek w Europie. Jadwiga wspierała również kampanie wojskowe i przyczyniła się do chrystianizacji i zjednoczenia Litwy. Jej dziedzictwo jako władczyni i obrończyni Polski pozostaje głęboko czczone, a w 1997 roku została kanonizowana jako święta.

Emilia Plater: Bohaterka Powstania Listopadowego

Hrabina Emilia Broel-Plater (lit. Emilija Pliaterytė; 13 listopada 1806 – 23 grudnia 1831) była polsko-litewską szlachcianką i rewolucjonistką z ziem rozbiorowej Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Wychowana w patriotycznej tradycji w Līksna koło Dyneburga, walczyła w powstaniu listopadowym w latach 1830–1831 przeciwko Imperium Rosyjskiemu. Zorganizowała mały oddział, uczestniczyła w kilku potyczkach na terenie dzisiejszej Litwy i otrzymała stopień kapitana w polskich siłach powstańczych. Kiedy główne siły pod dowództwem generała Dezyderego Chłapowskiego postanowiły zaprzestać walki i przejść do Prus, Plater ślubowała kontynuować walkę i chciała przejść do Polski, gdzie powstanie wciąż trwało. Jednak zachorowała i zmarła.

Emilia Plater (1806–1831) była szlachcianką i przywódczynią wojskową, która stała się symbolem kobiecej odwagi podczas Powstania Listopadowego przeciwko panowaniu Rosji w latach 1830–1831. Zainspirowana polskimi ruchami nacjonalistycznymi, zorganizowała i dowodziła własną jednostką, walcząc dzielnie z siłami rosyjskimi. Pomimo społecznych oczekiwań, które ograniczały rolę kobiet w walce, Plater sprzeciwiła się normom i udowodniła, że ​​patriotyzm i odwaga nie znają płci. Chociaż zmarła przed zakończeniem powstania, jej dziedzictwo jako bohaterki narodowej przetrwało, uwiecznione w sztuce i literaturze.

Maria Skłodowska-Curie: Naukowiec w służbie wojny

Maria Salomea Skłodowska-Curie (7 listopada 1867 – 4 lipca 1934), znana po prostu jako Maria Curie, była polską fizyczką i chemiczką, która prowadziła pionierskie badania nad radioaktywnością. Była pierwszą kobietą, która otrzymała Nagrodę Nobla, pierwszą osobą, która otrzymała Nagrodę Nobla dwa razy i jedyną osobą, która otrzymała Nagrodę Nobla w dwóch dziedzinach naukowych. Jej mąż, Pierre Curie, był współlaureatem jej pierwszej Nagrody Nobla, co uczyniło ich pierwszym małżeństwem, które otrzymało Nagrodę Nobla i zapoczątkowało spuściznę rodziny Curie, która otrzymała pięć Nagród Nobla. Była w 1906 roku pierwszą kobietą, która została profesorem na Uniwersytecie Paryskim.

Chociaż Maria Skłodowska-Curie (1867–1934) jest najbardziej znana ze swoich przełomowych odkryć naukowych, jej wkład w I wojnę światową był równie znaczący. Opracowała mobilne aparaty rentgenowskie, czule nazywane „Małymi Curie”, które były rozmieszczane na linii frontu, aby pomagać w diagnozowaniu obrażeń na polu bitwy. Poprzez osobiste szkolenie personelu medycznego w zakresie radiologii pomogła uratować niezliczone życia. Wojenna służba Curie w połączeniu z jej osiągnięciami naukowymi ugruntowały jej reputację jednej z najbardziej niezwykłych kobiet w Polsce.

Irena Sendler: Opiekunka żydowskich dzieci

Podczas II wojny światowej Irena Sendler (1910–2008) ryzykowała życie, aby uratować około 2500 żydowskich dzieci z getta warszawskiego. Jako członkini podziemnej organizacji Żegota, ona i jej siatka przemycały dzieci kanałami, ukrytymi przedziałami i fałszywymi tożsamościami, umieszczając je w sierocińcach, klasztorach i bezpiecznych polskich rodzinach. Aresztowana i torturowana przez Gestapo w 1943 r., odmówiła ujawnienia tożsamości osób, które jej pomagały. Dziś Sendler jest czczona jako jedna z największych postaci wojennych w Polsce i uhonorowana tytułem Sprawiedliwej wśród Narodów Świata.

Jadwiga Piłsudska: Lotniczka ruchu oporu

Jadwiga Piłsudska-Jaraczewska (28 lutego 1920 – 16 listopada 2014) była polską pilotką, która służyła w Air Transport Auxiliary podczas II wojny światowej. Była jedną z dwóch córek Józefa Piłsudskiego.

Jadwiga Piłsudska (1920–2014), córka marszałka Józefa Piłsudskiego, była wybitną lotniczką, która służyła w Polskich Siłach Powietrznych podczas II wojny światowej. Po ucieczce z Polski po niemieckiej inwazji dołączyła do British Air Transport Auxiliary (ATA), gdzie przewoziła samoloty wojskowe na lotniska frontowe. Jej wkład symbolizował kluczową rolę, jaką kobiety odegrały w lotnictwie i szerszym ruchu oporu. Pomimo uprzywilejowanego pochodzenia Piłsudska aktywnie angażowała się w walkę z tyranią i przez całe życie pozostała oddana sprawie niepodległości Polski.

Danuta „Inka” Siedzikówna: młoda bohaterka antykomunistycznego ruchu oporu

Danuta Helena Siedzikówna (pseudonim wojenny: Inka; nazwisko konspiracyjne: Danuta Obuchowicz; 3 września 1928 – 28 sierpnia 1946) była polską sanitariuszką w 4. szwadronie 5. Brygady Wileńskiej Armii Krajowej. W 1946 roku służyła w 1. szwadronie Brygady na Pomorzu. Uważana za bohaterkę narodową, została schwytana, torturowana i skazana na śmierć w wieku 17 lat przez władze komunistyczne.

Danuta Siedzikówna (1928–1946), znana pod pseudonimem „Inka”, była nastoletnią pielęgniarką i żołnierzem w polskim ruchu oporu antykomunistycznego po II wojnie światowej. Jako członkini podziemnej grupy znanej jako „Żołnierze Wyklęci” udzielała niezbędnej pomocy medycznej bojownikom sprzeciwiającym się sowieckiej kontroli nad Polską. Schwytana przez władze komunistyczne, została przesłuchana i skazana na śmierć w wieku zaledwie 17 lat. Przed egzekucją stanowczo oświadczyła: „Postąpiłam tak, jak powinnam”. Ofiara Inki pozostaje silnym symbolem trwającej walki Polski z uciskiem.

Historia Polski jest bogata w opowieści o kobietach, które stawiły czoła wojnie, uciskowi i przeciwnościom losu. Od monarchicznego przywództwa królowej Jadwigi po bohaterstwo Emilii Plater na polu bitwy, naukowe osiągnięcia Marii Skłodowskiej-Curie, humanitarne wysiłki Ireny Sendler, powietrzne męstwo Jadwigi Piłsudskiej i młodzieńcze poświęcenie Danuty „Inki” Siedzikówny, te kobiety sprzeciwiły się oczekiwaniom i wniosły nieoceniony wkład w rozwój swojego narodu. Ich dziedzictwo nadal inspiruje pokolenia Polaków i przypomina światu o odporności i niezłomnym duchu kobiet w czasach konfliktu.

Szczęśliwego Międzynarodowego Dnia Kobiet!

Text: Iwona Golińska

Photos : Wikipedia

Leave a comment

Trending