On August 23, 1939, the German-Soviet non-aggression pact, known historically as the Molotov-Ribbentrop Pact, was signed in Moscow. This document, officially declaring “non-aggression” between the Third Reich and the Soviet Union, was in reality a brutal plan for the political partition of Central and Eastern Europe.

A secret additional protocol attached to it stipulated the division of spheres of influence, including the dismemberment of the territory of Poland – a country that, in just a few days, would become the first victim of this criminal conspiracy.

For Poles, August 23 is not merely a date in the diplomatic calendar.

It symbolizes betrayal, the beginning of a new period of enslavement, and the opening of the path to the Holocaust of Poles.

The Germans and the Soviets, the two greatest enemies of freedom, found common ground to destroy the nations of Europe, subjugate them to their ideology, and erase them from the political map of the world.

Lublin Castle – Prison of Two Totalitarianisms

That is why, on this day, we lay flowers at Lublin Castle, one of the most eloquent symbols of the suffering of the Polish nation under German and Soviet occupation.

This castle, with its centuries-long royal history, became a place of execution, a prison, and a torture chamber in the 20th century, first during the German occupation and then during the Soviet one.

During the German occupation (1939–1944), the castle served as a Gestapo prison. Thousands of Poles were imprisoned here – soldiers of the Home Army, members of the underground, intelligentsia, and clergy. Many were shot on the spot, others sent to concentration camps, where they perished in mass executions.

After 1944, when Lublin fell under the control of the Red Army and the communist authorities, Lublin Castle continued to serve as a prison.

This time, the Soviets and their Polish collaborators from the NKVD and UB imprisoned soldiers of the Polish Underground State, independence activists, and anyone who disagreed with the imposed communist system. Many of them died in executions or as a result of inhumane conditions.

In this way, Lublin Castle became a place that unites the experiences of two totalitarian regimes – German and Soviet – and demonstrates that both systems were directed against Poles, even though they employed different ideologies.

Hostility towards Poles had deep ideological and political roots.

For the Germans, Poles were “subhumans” (Untermenschen), an obstacle to the creation of a German living space in the East.

The plan assumed the destruction of Polish elites, the extermination of the population, and the Germanization of parts of the territory.

Therefore, prisons, camps, and executions became a daily reality in occupied Poland.

For the Soviets, Poland was an ideological enemy – a state that had halted the advance of the Bolshevik Revolution near Warsaw in 1920. Stalin viewed Polish society as a threat to his power.

Hence the mass deportations, the Katyn Massacre, and the repression of anyone who might dream of independence.

The two occupiers, although hostile to each other, cooperated closely between 1939 and 1941, exchanging prisoners and information, and jointly dismantling Polish state structures.

Tribute by the Polish Sue Association

Today, on the anniversary of the signing of the Molotov-Ribbentrop Pact, the Polish Sue Association, represented by its president, Iwona Golińska, laid flowers at Lublin Castle to commemorate the victims of two totalitarian systems – German and Soviet.

It was an expression of remembrance for all those who suffered within the walls of this place and gave their lives for a free Poland.

The Association’s delegation then visited the Institute of National Remembrance’s exhibition in front of the IPN Archive in Lublin, titled “The Pact of Criminals.”

This exhibition symbolically recalls the betrayal, the consequences of which were felt by the nations of Europe for decades.

August 23, 1939, is a date that should continue to inspire reflection among Poles and all of Europe. It is a reminder that the alliance of two totalitarian regimes led to the greatest tragedy of the 20th century – World War II, which began just nine days later.

It is also a moment that demonstrates how easily great powers, guided by cynical interests, can trample upon the rights of nations to freedom and sovereignty.

Today, by commemorating the victims of both regimes and paying tribute to those murdered at Lublin Castle, Poles remind the world that freedom is not granted once and for all, and that the memory of the betrayals and crimes of the 20th century should serve as a warning to future generations.

Text: Polish Sue

Photos: Magdalena Pachała, Polish Sue

– PL –

23 sierpnia 1939 r podpisano pakt Ribbentrop–Mołotow. Dzień zdrady i zapowiedź zagłady dla Polski.  

23 sierpnia 1939 roku w Moskwie podpisano niemiecko-sowiecki pakt o nieagresji, znany w historii jako pakt Ribbentrop–Mołotow.

Był to dokument, który w swojej oficjalnej treści mówił o „nieagresji” między III Rzeszą a Związkiem Sowieckim.

W rzeczywistości jednak stanowił brutalny plan politycznego rozbioru Europy Środkowo-Wschodniej. Dołączony do niego tajny protokół dodatkowy przewidywał podział stref wpływów, w tym rozczłonkowanie terytorium Polski – państwa, które już za kilkanaście dni miało stać się pierwszą ofiarą tej zbrodniczej zmowy.

Dla Polaków dzień 23 sierpnia nie jest jedynie datą w kalendarzu dyplomatycznym.

To symbol zdrady, początku nowej niewoli i otwarcia drogi do Holokaustu Polaków. Niemcy i Sowieci, dwaj najwięksi wrogowie wolności, znaleźli wspólny język, aby zniszczyć narody Europy, podporządkować je swojej ideologii i wymazać z mapy politycznej świata.

Zamek Lubelski – więzienie dwóch totalitaryzmów.

Właśnie dlatego tego dnia składamy kwiaty na Zamku Lubelskim, który jest jednym z najbardziej wymownych symboli cierpienia narodu polskiego pod okupacją niemiecką i sowiecką.

Zamek ten, mający wielowiekową historię królewską, w XX wieku stał się miejscem kaźni, więzieniem i katownią, najpierw w czasie okupacji niemieckiej, a następnie – sowieckiej.  

W okresie okupacji niemieckiej (1939–1944) Zamek był więzieniem Gestapo.

Trafiały tu tysiące Polaków – żołnierzy Armii Krajowej, członków podziemia, inteligencji i duchowieństwa.

Wielu z nich zostało rozstrzelanych na miejscu, inni wysłani do obozów koncentracyjnych, gdzie ginęli w masowych egzekucjach.

Po 1944 roku, gdy Lublin znalazł się pod kontrolą Armii Czerwonej i władzy komunistycznej,

Zamek Lubelski nie przestał pełnić roli więzienia.

Tym razem Sowieci i ich polscy kolaboranci z NKWD i UB osadzali w nim żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego, działaczy niepodległościowych oraz wszystkich, którzy nie zgadzali się na narzucony system komunistyczny. Wielu z nich zginęło w egzekucjach lub w wyniku nieludzkich warunków.

W ten sposób Zamek Lubelski stał się miejscem, które łączy dwa doświadczenia totalitaryzmów – niemieckiego i sowieckiego – i pokazuje, że oba systemy były wymierzone przeciwko Polakom, choć posługiwały się różnymi ideologiami.

Wrogość wobec Polaków miała głębokie podłoże ideologiczne i polityczne.

Dla Niemców Polacy byli „podludźmi” (Untermenschen), przeszkodą na drodze do stworzenia niemieckiej przestrzeni życiowej na Wschodzie.

Plan zakładał wyniszczenie polskich elit, eksterminację ludności i germanizację części terytoriów. Dlatego więzienia, obozy i egzekucje stały się codziennością okupowanej Polski.

Dla Sowietów Polska była wrogiem ideologicznym – państwem, które w 1920 roku zatrzymało pochód rewolucji bolszewickiej pod Warszawą. Stalin traktował polskie społeczeństwo jako zagrożenie dla swojej władzy. Stąd masowe deportacje,

Katyń i represje wobec każdego, kto mógłby marzyć o niepodległości.

Obaj okupanci, choć wrogo nastawieni do siebie, w latach 1939–1941 ściśle współpracowali, wymieniając się więźniami, informacjami i wspólnie rozbijając polskie struktury państwowe.

Hołd złożony przez Stowarzyszenie Polish Sue.

Dziś, w rocznicę podpisania paktu Ribbentrop–Mołotow, Stowarzyszenie Polish Sue, reprezentowane przez swoją prezes Iwonę Golińską, złożyło kwiaty na Zamku Lubelskim, aby uczcić pamięć ofiar dwóch totalitarnych systemów – niemieckiego i sowieckiego.

Był to wyraz pamięci o wszystkich, którzy w murach tego miejsca cierpieli i oddali życie za wolną Polskę.

Następnie delegacja Stowarzyszenia odwiedziła również wystawę Instytutu Pamięci Narodowej przed Archiwum IPN w Lublinie, zatytułowaną „Pakt zbrodniarzy”.

Ekspozycja ta w symboliczny sposób przypomina o zdradzie, której skutki odczuwane były przez narody Europy przez całe dziesięciolecia.

23 sierpnia 1939 roku to data, która wciąż powinna budzić refleksję wśród Polaków i całej Europy.

Jest przypomnieniem, że sojusz dwóch totalitaryzmów doprowadził do największej tragedii XX wieku – II wojny światowej, która rozpoczęła się zaledwie dziewięć dni później.

To również moment, który pokazuje, jak łatwo wielkie mocarstwa, kierując się cynicznymi interesami, mogą podeptać prawa narodów do wolności i suwerenności.

Dziś, upamiętniając ofiary obu reżimów i oddając hołd pomordowanym w Zamku Lubelskim, Polacy przypominają światu, że wolność nie jest dana raz na zawsze, a pamięć o zdradzie i zbrodniach XX wieku powinna być przestrogą dla przyszłych pokoleń.

Tekst:  Polish Sue

Zdjęcia : Magdalena Pachała, Polish Sue