A Polish saint who was ahead of his time – Rajmund Kolbe, known as St. Maximilian Maria Kolbe, is a figure associated with great works.

Niepokalanów, or the Franciscan outpost in Teresin near Warsaw, a twin enterprise in Nagasaki, Japan, the famous “Rycerz Niepokalanej” – a magazine with a circulation of 800,000 copies – are just three of the many fruits of his titanic work.

Undoubtedly, the greatest work, the crowning achievement of Maximilian’s life, was his martyr’s death – proof of boundless love for God and man.

The figure of the hard-working Franciscan is one of the rather well-known and associated even among those who are not interested in the latest history of Poland. On the occasion of the 131st anniversary of the birth of St. Maximilian, it is worth recalling a less popular episode from his life.

Rajmund Kolbe was a man gifted with great mathematical and physical talent. During his studies in Rome, he developed the concept and sketched the so-called Etereoplan, or… an interplanetary vehicle that resembled a three-section launch vehicle.

Discover the exhibition dedicated to this extraordinary figure:

https://tinyurl.com/5xz3x57y

Raymund Kolbe was born on 8 January 1894 in Zduńska Wola, in the Kingdom of Poland, which was then part of the Russian Empire. He was the second son of weaver Julius Kolbe and midwife Maria Dąbrowska.

His father was an ethnic German, and his mother was Polish. He had four brothers, two of whom died of tuberculosis. Shortly after his birth, his family moved to Pabianice.
Kolbe’s life was strongly influenced in 1903, when he was 9, by a vision of the Virgin Mary.He later described this incident:
That night I asked the Mother of God what was to become of me. Then she came to me holding two crowns, one white, the other red. She asked me if I was willing to accept either of these crowns. The white one meant that I should persevere in purity and the red that I should become a martyr. I said that I would accept them both.

On 17 February 1941, Kolbe and four others were arrested by the Gestapo and imprisoned in the Pawiak prison. On 28 May, he was transferred to Auschwitz as prisoner 16670. Continuing to act as a priest, Kolbe was subjected to violent harassment by the Germans, including beatings and lashings.

At the end of July 1941, a prisoner escaped from the camp, prompting the deputy camp commander, SS-Hauptsturmführer Karl Fritzsch, to pick ten men to be starved to death in an underground bunker to deter further escape attempts. When one of the selected men, Franciszek Gajowniczek (also a Polish Catholic), cried out, “My wife! My children!” Kolbe volunteered to take his place.
According to an eyewitness, who was an assistant janitor at that time, in his prison cell Kolbe led the prisoners in prayer. Each time the guards checked on him, he was standing or kneeling in the middle of the cell and looking calmly at those who entered. After they had been starved and deprived of water for two weeks, only Kolbe and three others remained alive.

The guards wanted the bunker emptied, so they gave the four remaining prisoners lethal injections of carbolic acid. Kolbe is said to have raised his left arm and calmly waited for the deadly injection.He died on 14 August 1941. He was cremated on 15 August, the feast day of the Assumption of Mary.

On 10 October 1982, Pope John Paul II canonized Kolbe and declared him a martyr of charity. The Catholic Church venerates him as the patron saint of amateur radio operators, drug addicts, political prisoners, families, journalists, and prisoners. John Paul II declared him “the patron of our difficult century”. His feast day is 14 August, the day of his martyrdom.

Due to Kolbe’s efforts to promote consecration and entrustment to Mary, he is known as an “apostle of consecration to Mary”.

Source : IPN , Wikipedia

Pictures: Wikipedia

🇵🇱

Polski święty, który wyprzedzał swoje czasy.

Rajmund Kolbe, znany jako św. Maksymilian Maria Kolbe, to postać kojarzona z wielkimi dziełami. Niepokalanów, czyli franciszkańska placówka w Teresinie pod Warszawą, bliźniacze przedsięwzięcie w japońskim Nagasaki, słynny „Rycerz Niepokalanej” – czasopismo o nakładzie sięgającym 800 tysięcy egzemplarzy – to zaledwie trzy z rozlicznych owoców jego tytanicznej pracy.

Bezsprzecznie największym dziełem, ukoronowaniem życia Maksymiliana, była jego męczeńska śmierć – dowód bezgranicznej miłości do Boga i człowieka.

Postać pracowitego franciszkanina należy do raczej dobrze znanych i kojarzonych nawet pośród tych, którzy nie interesują się najnowszą historią Polski. Przy okazji 131. rocznicy urodzin św. Maksymiliana warto przypomnieć mniej popularny epizod z jego życia.

Rajmund Kolbe był człowiekiem obdarzonym wielkim talentem matematycznym i fizycznym. Podczas studiów w Rzymie opracował koncepcję i sporządził szkice tzw. Etereoplanu, czyli… pojazdu międzyplanetarnego, który budową przypominał trójczłonową rakietę nośną.

Poznaj wystawę poświęconą tej niezwykłej postaci:

https://tinyurl.com/5xz3x57y

Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli, w Królestwie Polskim, które wówczas było częścią Imperium Rosyjskiego. Był drugim synem tkacza Juliusza Kolbego i położnej Marii Dąbrowskiej. Jego ojciec był etnicznym Niemcem, a matka Polką. Miał czterech braci, z których dwóch zmarło na gruźlicę. Niedługo po jego narodzinach jego rodzina przeniosła się do Pabianic.
Na życie Kolbego w 1903 r., gdy miał 9 lat, silnie wpłynęła wizja Matki Boskiej. Później opisał to zdarzenie:

„Tej nocy zapytałem Matkę Bożą, co się ze mną stanie. Wtedy przyszła do mnie, trzymając dwie korony, jedną białą, drugą czerwoną. Zapytała mnie, czy jestem gotów przyjąć którąś z tych koron. Biała oznaczała, że powinienem wytrwać w czystości, a czerwona, że powinienem zostać męczennikiem. Powiedziałem, że przyjmę obie”.

17 lutego 1941 r. Kolbe i cztery inne osoby zostały aresztowane przez Gestapo i uwięzione na Pawiaku. 28 maja został przeniesiony do Auschwitz jako więzień 16670. Nadal pełniąc posługę księdza, Kolbe był poddawany brutalnym szykanom ze strony Niemców, w tym biciu i chłoście.

Pod koniec lipca 1941 r. z obozu uciekł więzień, co skłoniło zastępcę komendanta obozu, SS-Hauptsturmführera Karla Fritzscha, do wytypowania dziesięciu mężczyzn, których należało zagłodzić na śmierć w podziemnym bunkrze, aby zapobiec dalszym próbom ucieczki. Kiedy jeden z wybranych mężczyzn, Franciszek Gajowniczek (również polski katolik), krzyknął: „Moja żona! Moje dzieci!” Kolbe zgłosił się na ochotnika, aby zająć jego miejsce.
Według naocznego świadka, który był wówczas pomocnikiem woźnego, w swojej celi więziennej Kolbe prowadził więźniów w modlitwie. Za każdym razem, gdy strażnicy go sprawdzali, stał lub klęczał na środku celi i spokojnie patrzył na wchodzących. Po dwóch tygodniach głodowania i pozbawienia wody przy życiu pozostali tylko Kolbe i trzy inne osoby.
Strażnicy chcieli opróżnić bunkier, więc dali czterem pozostałym więźniom śmiertelne zastrzyki kwasu karbolowego. Mówi się, że Kolbe podniósł lewe ramię i spokojnie czekał na śmiertelny zastrzyk. Zmarł 14 sierpnia 1941 r. Został skremowany 15 sierpnia, w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny.

10 października 1982 roku papież Jan Paweł II kanonizował Kolbego i ogłosił go męczennikiem miłości. Kościół katolicki czci go jako patrona radioamatorów, narkomanów, więźniów politycznych, rodzin, dziennikarzy i więźniów. Jan Paweł II ogłosił go „patronem naszego trudnego stulecia”. Jego święto przypada 14 sierpnia, w dniu jego męczeństwa.

Ze względu na wysiłki Kolbego na rzecz promowania poświęcenia i zawierzenia Maryi, jest on znany jako „apostoł poświęcenia Maryi”.

Źródło: IPN, Wikipedia

Zdjęcia: Wikipedia