Dnia 15 lipca 1410 roku na polach Grunwaldu rozegrała się jedna z największych i najważniejszych bitew średniowiecznej Europy – starcie, które na zawsze odmieniło losy Europy Środkowo-Wschodniej. Zjednoczone siły Królestwa Polskiego pod wodzą Władysława Jagiełły oraz Wielkiego Księstwa Litewskiego, dowodzone przez księcia Witolda, zadały druzgocącą klęskę wojskom Zakonu Krzyżackiego. Dziś mija 615 lat od tego doniosłego wydarzenia – symbolu narodowej jedności, determinacji i zwycięstwa nad butą i przemocą.

Konflikt zbrojny, który doprowadził do bitwy, narastał przez lata. Krzyżacy, pierwotnie sprowadzeni do Polski, aby chrystianizować pogańskich Prusów, szybko przekształcili się w agresywne państwo zakonne, którego celem było podporządkowanie sobie całego regionu Bałtyku. Po unii w Krewie (1385) i chrystianizacji Litwy (1387), Zakon utracił ideologiczne podstawy swojej ekspansji. To zaostrzyło napięcia między nim a nowo powstałą polsko-litewską unią.

W 1409 roku wybuchła wojna, której kulminacją stała się bitwa pod Grunwaldem. Krzyżacy liczyli na szybką i decydującą kampanię, wspieraną przez rycerstwo z zachodniej Europy. Rzeczywistość okazała się jednak inna.

Na polach nieopodal wsi Grunwald, 15 lipca 1410 roku starło się około 50–60 tysięcy żołnierzy. Armia polsko-litewska, mimo różnic językowych, kulturowych i religijnych, wystąpiła jako jednolity front. Siły zakonne, choć dobrze wyszkolone i wyposażone, uległy strategii Jagiełły oraz męstwu wojsk sprzymierzonych.

Bitwa trwała wiele godzin. Zginęli w niej m.in. wielki mistrz Ulrich von Jungingen, wielki marszałek i wielki komtur zakonu. Straty Krzyżaków były ogromne – zarówno w ludziach, jak i prestiżu.

Zwycięstwo pod Grunwaldem nie tylko zachwiało potęgą Zakonu Krzyżackiego, ale także umocniło pozycję Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego na arenie międzynarodowej. Był to także dowód, że zjednoczona Słowiańszczyzna i Litwini potrafią skutecznie stawić czoła groźnemu przeciwnikowi z Zachodu. Bitwa miała również wymiar symboliczny – obaliła mit o „cywilizacyjnej misji” Zakonu i ukazała, że przemoc pod przykrywką religii może zostać pokonana.

Dziś Grunwald jest jednym z najważniejszych miejsc pamięci narodowej. Co roku odbywają się tam rekonstrukcje bitwy, które przyciągają tłumy turystów i miłośników historii. Bitwa ta zapisała się także w literaturze, m.in. w „Krzyżakach” Henryka Sienkiewicza, będących jednym z filarów polskiej tożsamości historycznej.

615 lat po zwycięstwie warto nie tylko wspominać chwałę przodków, ale i czerpać z niej inspirację – do jedności, odwagi i mądrego przewidywania skutków politycznych działań. Grunwald przypomina, że wspólne cele, wytrwałość i współpraca mogą pokonać nawet najbardziej pozornie niepokonaną siłę.

Text :  Iwona Golinska 

En 

615th Anniversary of the Battle of Grunwald – the triumph of Polish-Lithuanian forces against the Teutonic Knights.

On July 15, 1410, one of the largest and most important battles of medieval Europe took place on the fields of Grunwald – a clash that forever changed the fate of Central and Eastern Europe. The united forces of the Kingdom of Poland, led by Władysław Jagiełło, and the Grand Duchy of Lithuania, commanded by Duke Vytautas, inflicted a crushing defeat on the forces of the Teutonic Order. Today marks the 615th anniversary of this momentous event – a symbol of national unity, determination, and victory over arrogance and violence.

The armed conflict that led to the battle had been brewing for years. The Teutonic Knights, originally brought to Poland to Christianize the pagan Prussians, quickly transformed into an aggressive monastic state, aiming to subjugate the entire Baltic region. After the Union of Krewo (1385) and the Christianization of Lithuania (1387), the Teutonic Order lost the ideological foundation for its expansion. This exacerbated tensions between it and the newly formed Polish-Lithuanian Commonwealth.

In 1409, war broke out, culminating in the Battle of Grunwald. The Teutonic Knights had hoped for a quick and decisive campaign, supported by the knights of Western Europe. However, reality proved different.

On July 15, 1410, approximately 50,000–60,000 soldiers clashed in the fields near the village of Grunwald. The Polish-Lithuanian army, despite linguistic, cultural, and religious differences, presented itself as a united front. The Teutonic forces, although well-trained and equipped, succumbed to Jogaila’s strategy and the valor of the allied forces.

The battle lasted many hours. Among the casualties were: Grand Master Ulrich von Jungingen, Grand Marshal and Grand Komtur of the Order. The Teutonic Knights’ losses were enormous – both in men and prestige.

The victory at Grunwald not only undermined the power of the Teutonic Order but also strengthened the position of the Kingdom of Poland and the Grand Duchy of Lithuania on the international stage. It also proved that a united Slavic and Lithuanian nation could effectively face a formidable enemy from the West. The battle also had a symbolic significance – it debunked the myth of the Order’s “civilizing mission” and demonstrated that violence disguised as religion can be defeated.

Today, Grunwald is one of the most important sites of national remembrance. Annual reenactments of the battle are held there, attracting crowds of tourists and history buffs. The battle has also been remembered in literature, including Henryk Sienkiewicz’s “Krzyżaki,” a pillar of Polish historical identity.

615 years after the victory, it is worth not only remembering the glory of our ancestors but also drawing inspiration from it – for unity, courage, and wise foresight in anticipating the consequences of political actions. Grunwald reminds us that shared goals, perseverance, and cooperation can overcome even the most seemingly invincible forces.

Text: Iwona Golinska