During this year’s edition of the Conservative Political Action Conference (CPAC), the largest conservative event in the US, words were spoken that will certainly echo on both sides of the Atlantic.

We wrote about the CPAC Rzeszów conference here:

Polska gospodarzem CPAC 2025 – wielkie święto światowego konserwatyzmu w sercu Podkarpacia.

Kristi Noem, Secretary of State and one of Donald Trump’s closest allies, publicly and unequivocally supported dr. Karol Nawrocki’s candidacy for President of Poland.

Her speech was not only a political signal, but also a geopolitical declaration that could affect the future shape of Polish-American relations.

Noem’s support for Nawrocki was unequivocal and emotional.

“He has to be the next president of Poland. Do you understand me?”

she told the enthusiastic audience, giving the matter the character of an almost personal mission.

In this context, it is impossible not to notice that her speech went beyond ordinary diplomatic pleasantries – it was rather an open call for political choices that would shape the direction of Poland in the coming years.

From the perspective of international relations, this is a strong interference in the internal affairs of another country. On the other hand, in the context of close ideological cooperation between American and European conservatives, this is not an unprecedented action – CPAC has previously hosted right-wing leaders from Poland and Hungary.

Noem also referred to Rafał Trzaskowski, the liberal mayor of Warsaw and Nawrocki’s alleged rival, in harsh words. She called him “an absolute disaster as a leader” and accused him of spreading the politics of fear and social destruction. This kind of rhetoric fits into the narrative according to which European liberal elites are supposedly leading their countries towards a cultural and civilizational crisis.

This is an attack not only on a specific politician, but also on the entire model of openness, tolerance and international cooperation. Noem used Trzaskowski as a symbol of a broader phenomenon – the fall of “weak European leaders” who were supposed to succumb to “destructive migration”.

The migration issue was one of the most important elements of Noem’s speech. In her opinion, it was the consistent policy of closing borders and opposing EU relocation mechanisms that saved Poland from the fate of “destroyed communities” in the West.

This message resonates strongly with conservative voters, for whom cultural security and national identity are as important as physical security. In Noem’s mouth, Poland appears as the last bastion of “normality” – a country that has not succumbed to the liberal “experiment”.

Another important point of the speech was the issue of the American military presence in Poland. Noem clearly suggested that the election of a president close to Trump will have a direct impact on the durability of the military alliance:

“If you choose a leader who will cooperate with President Donald J. Trump, the Polish nation will have a strong ally…”

This message sounds like a conditional promise: choose “our man” – we will maintain the military base, provide equipment, strengthen the shield. Otherwise? No declaration. It is a form of political pressure – subtle, but effective.

Kristi Noem’s support for Nawrocki is not just a campaign curiosity. It is a manifestation of the global conflict of values ​​that runs across the Atlantic and divides the West into two poles: liberal and conservative. For American conservatives, Poland is becoming a symbol of “common sense” – a country that has opposed liberal trends, defends tradition and security.

This support may help Nawrocki gain additional points among the electorate skeptical of the EU, Western elites and ongoing cultural changes. But it also carries a risk – the opposition may present him as a “Trump candidate”, associated with the controversial foreign policy of the USA and the threat of international isolation if a Democrat takes the White House again.

With her statement, Kristi Noem has made the Polish elections an international issue. Her words are part of a larger global ideological conflict, in which Poland is no longer just a regional state, but a point of reference for American conservatives. Will this help Nawrocki in his campaign? Time will tell. One thing is certain: the presidential elections in Poland increasingly resemble a global clash over the future of the West.

Text: Iwona Golińska – President of Polish Sue Association in Great Britain

Photos: Polish Sue

PL. 

Kristi Noem na CPAC: Amerykański głos w polskiej kampanii – co oznacza poparcie dla kandydata na Prezydenta RP Karola Nawrockiego?

Podczas tegorocznej edycji Conservative Political Action Conference (CPAC), największego wydarzenia środowisk konserwatywnych w USA, padły słowa, które z pewnością odbiją się echem po obu stronach Atlantyku.

O tym wyjątkowym wydarzeniu pisaliśmy tutaj:

Polska gospodarzem CPAC 2025 – wielkie święto światowego konserwatyzmu w sercu Podkarpacia.

Kristi Noem, sekretarz stanu i jedna z najbliższych sojuszniczek Donalda Trumpa, publicznie i jednoznacznie poparła kandydaturę dr. Karola Nawrockiego na prezydenta Polski. Jej wystąpienie miało nie tylko wymiar politycznego sygnału, ale również geopolitycznej deklaracji, która może wpłynąć na przyszły kształt relacji polsko-amerykańskich.

Poparcie udzielone Nawrockiemu przez Noem było jednoznaczne i emocjonalne.

„On musi zostać następnym prezydentem Polski. Rozumiecie mnie?”

– mówiła do entuzjastycznej publiczności, nadając sprawie charakter niemal osobistej misji. W tym kontekście nie sposób nie zauważyć, że jej wystąpienie wykraczało poza zwykłe uprzejmości dyplomatyczne – stanowiło raczej otwarte wezwanie do wyborów politycznych, które mają ukształtować kierunek Polski na kolejne lata.

Z punktu widzenia stosunków międzynarodowych, to mocna ingerencja w wewnętrzne sprawy innego państwa. Z drugiej strony, w kontekście bliskiej ideologicznej współpracy konserwatystów amerykańskich i europejskich, nie jest to działanie bez precedensu – CPAC już wcześniej gościło liderów prawicy z Polski i Węgier.

W ostrych słowach Noem odniosła się również do Rafała Trzaskowskiego, liberalnego prezydenta Warszawy i domniemanego kontrkandydata Nawrockiego. Nazwała go „absolutną katastrofą jako lidera” i oskarżyła o szerzenie polityki strachu i destrukcji społecznej. Tego rodzaju retoryka wpisuje się w narrację, według której europejskie elity liberalne mają rzekomo prowadzić swoje kraje ku kryzysowi kulturowemu i cywilizacyjnemu.

To uderzenie nie tylko w konkretnego polityka, ale i cały model polityki otwartości, tolerancji i współpracy międzynarodowej. Noem wykorzystała postać Trzaskowskiego jako symbol szerszego zjawiska – upadku „słabych europejskich liderów”, którzy mieli ulec „niszczącej migracji”.

Wątek migracyjny był jednym z najważniejszych elementów przemówienia Noem. W jej ocenie to właśnie konsekwentna polityka zamknięcia granic i sprzeciwu wobec unijnych mechanizmów relokacyjnych uratowała Polskę przed losem „zniszczonych społeczności” na Zachodzie.

Ten przekaz rezonuje mocno wśród konserwatywnych wyborców, dla których bezpieczeństwo kulturowe i tożsamość narodowa są równie ważne jak bezpieczeństwo fizyczne. W ustach Noem Polska jawi się jako ostatni bastion „normalności” – kraju, który nie uległ liberalnemu „eksperymentowi”.

Ważnym punktem wystąpienia była także kwestia amerykańskiej obecności wojskowej w Polsce. Noem jasno zasugerowała, że wybór prezydenta bliskiego Trumpowi będzie miał bezpośredni wpływ na trwałość sojuszu militarnego:

„Jeśli wybierzecie lidera, który będzie współpracował z prezydentem Donaldem J. Trumpem, naród polski będzie miał silnego sojusznika…”

To przesłanie brzmi jak warunkowa obietnica: wybierzecie „naszego człowieka” – utrzymamy bazę wojskową, dostarczymy sprzęt, wzmocnimy tarczę. W innym przypadku? Brak deklaracji. To forma politycznego nacisku – subtelna, ale skuteczna.

Poparcie Kristi Noem dla Nawrockiego to nie tylko kampanijna ciekawostka. To przejaw globalnego konfliktu wartości, który przebiega przez Atlantyk i dzieli Zachód na dwa bieguny: liberalny i konserwatywny.

Dla amerykańskich konserwatystów Polska staje się symbolem „zdrowego rozsądku” – państwa, które przeciwstawiło się trendom liberalnym, broni tradycji i bezpieczeństwa.

To poparcie może Nawrockiemu pomóc zyskać dodatkowe punkty wśród elektoratu sceptycznego wobec UE, zachodnich elit i postępujących zmian kulturowych. Ale niesie też ryzyko – opozycja może przedstawić go jako „kandydata Trumpa”, związanego z kontrowersyjną polityką zagraniczną USA i groźbą izolacji międzynarodowej, jeśli w Białym Domu ponownie zasiądzie Demokrata.

Kristi Noem swoją wypowiedzią uczyniła z polskich wyborów sprawę międzynarodową. Jej słowa wpisują się w większy globalny konflikt ideologiczny, w którym Polska nie jest już tylko państwem regionu, ale punktem odniesienia dla amerykańskich konserwatystów. Czy to pomoże Nawrockiemu w kampanii? Czas pokaże. Jedno jest pewne: wybory prezydenckie w Polsce coraz bardziej przypominają globalne starcie o to, jaka będzie przyszłość Zachodu.

Tekst: Iwona Golińska – Prezes Stowarzyszenia Polish Sue w Wielkiej Brytanii

Zdjęcia: Polish Sue